Pozostałości po spalaniu również znajdują zastosowanie.
Po spalaniu pozostaje tylko 10% pozostałości poprocesowych. Ich największą część stanowi żużel, powstały wyniku tego procesu. Stopione metale są oddzielane od żużla i odzyskiwane. Kolejnym produktem jest pył z kotłów i gazów spalinowych, powstały w procesie ich oczyszczania.
Wszechstronny produkt końcowy: Żużel.
Na końcu rusztu odpady uległy prawie całkowitemu wypaleniu. Pozostaje właściwe już tylko żużel, będący produktem ubocznym spalania, który spada przez otwory w ruszcie do kąpieli w celu schłodzenia (mokry odżużlacz).
Wysoka temperatura spalania gwarantuje pełne związanie substancji w żużlu, które wcześniej były zawarte w odpadach.
Żużel zawiera pozostałości szkła, metali i ceramiki, które pod wpływem wysokiej temperatury łączą się ze sobą. Jest produktem końcowym, mającym szerokie zastosowanie. Zanim jednak będzie można go wykorzystać, trzeba go odpowiednio oczyścić.
Pierwszy etap oczyszczania obejmuje wypłukiwane w kąpieli łatwo rozpuszczalnych soli. Następnie materiał jest rozdrabniany i usuwane są z niego metale i pyły. Potem materiał starzeje się przez co najmniej trzy miesiące pod gołym niebem na składowisku trapezowym. Frakcja metali składowana jest osobno i przekazywana do odzysku.
Oczyszczanie żużlu podlega regulacjom ustawowym.
Oczyszczanie żużlu podlega regulacjom Grupy Roboczej Krajów Związkowych ds. Odpadów (LAGA) i musi spełniać pewne kryteria. Jeżeli żużel jest przeznaczony do odzysku, materiał musi wykazywać pewne właściwości, pozwalające na zapewnienie odpowiedniej jakości.
Dopiero gdy żużel wykazuje te właściwości, można go wykorzystać. Stosuje się go często w budownictwie:
- jako warstwę nośną pod beton, asfalt lub nawierzchnię brukową
- warstwę nośną pod jezdnie
- mineralne przykrycie powierzchni wałów akustycznych
- wykorzystanie na składowiskach jako warstwa wyrównująca między odpadami a uszczelnieniem podłoża
Wykorzystanie żużla chroni zasoby naturalne, takie jak żwir i piasek, oraz pozwala zmniejszyć intensywne wykorzystanie terenu. Ponadto żużel nie wchodzi w reakcje, dzięki czemu nie może już emitować trujących zanieczyszczeń do wody lub powietrza.
Składowanie w kopalni soli.
Pozostałości oczyszczania gazów spalinowych mają postać pyłu. Pyły te zawierają substancje szkodliwe, powstające podczas spalania odpadów. Stanowią odpad wymagający szczególnego nadzoru, ponieważ substancje szkodliwe występują tu w dużych stężeniach.
Pył z gazów spalinowych wykorzystywany jest do wypełniania pustek poeksploatacyjnych w starych kopalniach.
Szczególnie nadają się do tego stare kopalnie soli. Dzięki swoim szczególnym właściwością tworzą one stałą geologiczną barierę. Zamknięte kopalnie stanowią ze względu na pustki poeksploatacyjne, leżące na dużych głębokościach, zagrożenie dla położonych nad nimi miejscowościami. Dlatego ustawodawca nakazuje ich przymusowe wypełnianie.
Do wypełniania pustek wykorzystuje się obok pyłów z gazów spalinowych również pozostałości z elektrowni, np. popioły paleniskowe i inne pozostałości przemysłowe. Dzięki temu można chronić naturalne zasoby. Miejsca na składowanie wystarczy na wiele lat. Takie w pełni neutralne otoczenie pozwala na trwałe usunięcie substancji szkodliwych ze środowiska.
Podsadzkę wykonują certyfikowane firmy specjalistyczne.
Certyfikowane firmy recyclingowe wyspecjalizowały się w wykonywaniu bezpiecznych podsadzek. Dzięki odpowiedniemu zmieszaniu pyłów, popiołów rusztowych i solanki powstaje ciągliwa mieszanka, wpompowywana w pustki poeksploatacyjne. Gdy mieszanka stężeje, staje się twarda jak beton, a pustka poeksploatacyjna jest odpowiednio zabezpieczona.
W kopalniach soli w odróżnieniu od innych kopalni nie tworzą się pęknięcia. Ściany solne okalają neutralny materiał w taki sposób, że kontakt ze światem zewnętrznym nie jest możliwy. Wewnątrz kopalni ma miejsce zamknięty obieg wody. Dlatego nie istnieje ryzyko, że ciecz wchodząca w kontakt z pyłami, przeniknie do środowiska.
Alternatywną metodą jest pakowanie pyłów w ogromne worki i wypełnianie nimi pustek poeksploatacyjnych.